Homily- ആണ്ടുവട്ടത്തിലെ 30ആം ഞായർ

വായനകൾ:

ഒന്നാം വായന: പ്രഭാ 35:15-17, 20-22

രണ്ടാം വായന: 2തിമോ 2:6-8, 16-18

സുവിശേഷം: ലൂക്ക 18:9-14

ഈശോമിശിഹായിൽ ഏറ്റവും സ്നേഹം നിറഞ്ഞ സഹോദരീസഹോദരന്മാരേ,

ഇന്ന് നമ്മൾ ധ്യാനവിഷയമാക്കുന്നത് വിശുദ്ധ ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷം പതിനെട്ടാം അധ്യായം, 9 മുതൽ 14 വരെയുള്ള വാക്യങ്ങളാണ്. പ്രാർത്ഥനയുടെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥവും, ദൈവമുമ്പാകെയുള്ള ശരിയായ മനോഭാവവും എന്തായിരിക്കണമെന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്ന, ഫരിസേയന്റെയും ചുങ്കക്കാരന്റെയും ഉപമയാണിത്. "തങ്ങളിൽത്തന്നെ ആശ്രയിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെ പുച്ഛിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്ന ചിലരോടാണ്" യേശു ഈ ഉപമ പറഞ്ഞതെന്ന് സുവിശേഷകൻ വ്യക്തമായി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു.

നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ, നമ്മുടെ ഭക്തി, നമ്മുടെ ജീവിതം എന്നിവയെ ആഴത്തിൽ പുനഃപരിശോധിക്കാൻ ഈ വചനങ്ങൾ നമ്മെ ക്ഷണിക്കുകയാണ്.

യേശുവിന്റെ ഉപമകളിൽ പലപ്പോഴും കാണുന്ന ഒരു ശൈലിയാണ് 'തീവ്രമായ വൈരുദ്ധ്യം' (Stark Contrast). ഇവിടെ രണ്ടു മനുഷ്യർ, രണ്ടുതരം പ്രാർത്ഥനകൾ, രണ്ടുതരം മനോഭാവങ്ങൾ.

ഫരിസേയൻ: അന്നത്തെ സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും ആദരണീയനായ വ്യക്തി. നിയമം അക്ഷരംപ്രതി പാലിക്കുന്നവൻ. ഉപവസിക്കുന്നു, ദശാംശം നൽകുന്നു. ബാഹ്യമായി, അവൻ തികഞ്ഞവനാണ്.

ചുങ്കക്കാരൻ: സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും വെറുക്കപ്പെട്ടവൻ. റോമാക്കാർക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം ജനതയെ പിഴിയുന്ന, പാപിയെന്ന് മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടവൻ.

യേശു ഈ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെ ദേവാലയത്തിൽ, അതായത് ദൈവത്തിന്റെ സന്നിധിയിൽ, നിർത്തുന്നു. പ്രാർത്ഥിക്കാനാണ് ഇരുവരും വരുന്നത്. കേൾവിക്കാർ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് ഫരിസേയൻ നീതീകരിക്കപ്പെടും എന്നും ചുങ്കക്കാരൻ ശിക്ഷിക്കപ്പെടും എന്നുമാണ്. എന്നാൽ യേശു ആ പ്രതീക്ഷകളെ തലകീഴായി മറിക്കുന്നു. ഇതാണ് ഈ ഉപമയുടെ സാഹിത്യപരമായ ശക്തി.

ഈ ഉപമ കത്തോലിക്കാ ദൈവശാസ്ത്രത്തിലെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ ചില സത്യങ്ങളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു:

നീതീകരണം (Justification): എങ്ങനെയാണ് ഒരു മനുഷ്യൻ ദൈവമുമ്പാകെ നീതിയുള്ളവനായിത്തീരുന്നത്? ഫരിസേയൻ ചിന്തിച്ചത് തന്റെ 'പ്രവൃത്തികളാൽ' (ഉപവാസം, ദശാംശം) അവൻ നീതീകരിക്കപ്പെട്ടു എന്നാണ്. എന്നാൽ സഭ പഠിപ്പിക്കുന്നു, നീതീകരണം എന്നത് നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളുടെ ഒരു സമ്മാനമല്ല, മറിച്ച് അത് ദൈവത്തിന്റെ കൃപയുടെ (Grace) ദാനമാണ്. ചുങ്കക്കാരൻ തന്റെ പ്രവൃത്തികളിൽ ആശ്രയിച്ചില്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ കരുണയിൽ മാത്രം ആശ്രയിച്ചു. "ദൈവമേ, പാപിയായ എന്നിൽ കനിയണമേ" എന്ന പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ അവൻ ആ കൃപ സ്വീകരിക്കാൻ യോഗ്യനായി.

കൃപയുടെ പ്രാധാന്യം (Primacy of Grace): ഫരിസേയന്റെ പ്രാർത്ഥനയിൽ "ഞാൻ" എന്ന വാക്കാണ് നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത്. "ഞാൻ നിനക്കു നന്ദി പറയുന്നു, കാരണം ഞാൻ മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെയല്ല... ഞാൻ ഉപവസിക്കുന്നു... ഞാൻ ദശാംശം നൽകുന്നു." ഇത് ആത്മപ്രശംസയാണ്. എന്നാൽ ചുങ്കക്കാരന്റെ പ്രാർത്ഥന ദൈവത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ളതാണ്. "ദൈവമേ... എന്നിൽ കനിയണമേ." നമ്മുടെ ആത്മീയ ജീവിതം പടുത്തുയർത്തേണ്ടത് നമ്മുടെ കഴിവുകളിലോ പുണ്യങ്ങളിലോ അല്ല, മറിച്ച് നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ അനന്തമായ കൃപയിലാണ്.

പാപബോധവും അനുതാപവും (Sin and Repentance): ഫരിസേയന് പാപബോധമില്ല. അവൻ സ്വയം നീതീകരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ചുങ്കക്കാരൻ തന്റെ പാപത്തെക്കുറിച്ച് പൂർണ്ണ ബോധ്യമുള്ളവനാണ്. അവൻ "ദൂരത്തുനിന്നു... സ്വർഗത്തിലേക്ക് കണ്ണുകൾ ഉയർത്താൻ പോലും ധൈര്യപ്പെടാതെ... മാറിൽ അടിച്ചുകൊണ്ട്" പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. യഥാർത്ഥ അനുതാപം നീതീകരണത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യപടിയാണ്.

പ്രായോഗിക ജീവിത പാഠങ്ങൾ

ഈ വചനം നമ്മുടെ അനുദിന ജീവിതത്തോട് എന്താണ് പറയുന്നത്?

വിധിയുടെ മനോഭാവം ഉപേക്ഷിക്കുക: ഫരിസേയന്റെ പ്രധാന പാപം അഹങ്കാരവും മറ്റുള്ളവരെ വിധിച്ചതുമാണ് ("...ഈ ചുങ്കക്കാരനെപ്പോലെയോ അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാൻ നിനക്ക് നന്ദി പറയുന്നു"). നാം എത്രപേർ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവരുടെ കുറവുകൾ ഓർത്തുകൊണ്ട് നമ്മെത്തന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാറുണ്ട്? "കർത്താവേ, അവൻ എന്നെപ്പോലെ പള്ളിയിൽ വരുന്നില്ലല്ലോ," "അവർ എന്നെപ്പോലെ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നില്ലല്ലോ" എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകൾ നമ്മെ ഫരിസേയന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തുന്നു.

പ്രാർത്ഥന ഒരു 'റിപ്പോർട്ട് കാർഡ്' അല്ല: നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ പലപ്പോഴും നാം ദൈവത്തിനുവേണ്ടി ചെയ്ത കാര്യങ്ങളുടെ ഒരു കണക്കുപുസ്തകമായി മാറാറുണ്ടോ? "കർത്താവേ, ഞാൻ ഇന്ന് ജപമാല ചൊല്ലി, കുർബാന കണ്ടു, ഇന്നയാൾക്ക് സഹായം ചെയ്തു..." ഇതെല്ലാം നല്ല കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നാൽ ഇവ ദൈവത്തെ കാണിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ 'നേട്ടങ്ങൾ' അല്ല, മറിച്ച് ദൈവകൃപയോടുള്ള നമ്മുടെ 'പ്രതികരണങ്ങൾ' മാത്രമായിരിക്കണം. പ്രാർത്ഥന ദൈവമുമ്പാകെ നമ്മെത്തന്നെ തുറന്നുകാട്ടലാണ്, അല്ലാതെ നമ്മുടെ നേട്ടങ്ങൾ വിവരിക്കലല്ല.

എളിമയാണ് വിശുദ്ധിയുടെ അളവുകോൽ: നമ്മുടെ ആത്മീയത അളക്കുന്നത് നാം എത്രമാത്രം ഉപവസിച്ചു എന്നതിലോ, എത്ര പണം പള്ളിക്ക് കൊടുത്തു എന്നതിലോ അല്ല, മറിച്ച് നാം എത്രമാത്രം എളിമയുള്ളവരായി എന്നതിലാണ്.

ജീവിതത്തിൽ വരുത്തേണ്ട മാറ്റങ്ങൾ

ഈശോയുടെ ഈ ശക്തമായ ഉപമ കേട്ടതിനുശേഷം, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ എന്ത് മാറ്റങ്ങളാണ് നാം വരുത്തേണ്ടത്?

നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനയെ മാറ്റുക: നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകളിൽ "ഞാൻ" എന്ന വാക്ക് കുറച്ച്, "അങ്ങ്" (ദൈവം) എന്ന വാക്ക് വർദ്ധിപ്പിക്കുക. നമ്മുടെ നന്മകളെ ഓർത്ത് അഹങ്കരിക്കുന്നതിന് പകരം, നമ്മുടെ കുറവുകളെ ഓർത്ത് ദൈവകരുണയ്ക്കായി യാചിക്കുക.

കുമ്പസാരത്തെ ഗൗരവമായി കാണുക: ചുങ്കക്കാരന്റെ പ്രാർത്ഥന (ദൈവമേ, പാപിയായ എന്നിൽ കനിയണമേ) ഒരു ഉത്തമമായ കുമ്പസാര പ്രാർത്ഥനയാണ്. അനുരഞ്ജനത്തിന്റെ കൂദാശയെ (കുമ്പസാരം) ഒരു ഭാരമായിട്ടല്ല, മറിച്ച് ചുങ്കക്കാരനെപ്പോലെ ദൈവകരുണ അനുഭവിച്ചറിയാനും നീതീകരിക്കപ്പെടാനുമുള്ള അനുഗ്രഹത്തിന്റെ നിമിഷമായി കാണുക.

താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത് നിർത്തുക: നമ്മുടെ ആത്മീയ യാത്ര നമ്മളും ദൈവവും തമ്മിലാണ്. അത് മറ്റുള്ളവരുമായി താരതമ്യം ചെയ്യാനുള്ളതല്ല. മറ്റുള്ളവരുടെ പാപങ്ങളെയും കുറവുകളെയും വിധിക്കാൻ നമുക്ക് അവകാശമില്ല.

നന്ദിയുള്ളവരാകുക: ഫരിസേയൻ നന്ദി പറഞ്ഞത് അവൻ 'നല്ലവനായതുകൊണ്ടാണ്'. നാം നന്ദി പറയേണ്ടത്, നാം 'പാപികളായിരുന്നിട്ടും' ദൈവം നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. നമ്മുടെ കഴിവുകളും പുണ്യങ്ങളും ദൈവത്തിന്റെ ദാനമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുക.

പ്രിയ സഹോദരങ്ങളേ, ദേവാലയത്തിൽ നിന്ന് നീതീകരിക്കപ്പെട്ടവനായി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയത് ചുങ്കക്കാരനാണ്. കാരണം അവൻ തന്റെ ശൂന്യത തിരിച്ചറിഞ്ഞു; അവൻ ദൈവകരുണയിൽ ആശ്രയിച്ചു. അഹങ്കരിക്കുന്നവന്റെ പ്രാർത്ഥന ദൈവം കേൾക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ തകർന്ന ഹൃദയത്തെ അവിടുന്ന് നിരസിക്കുകയുമില്ല.

നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും, ദൈവാലയത്തിലും, കുടുംബത്തിലും, നാം ഫരിസേയന്റെ ആത്മനീതീകരണത്തിന്റെ മുഖംമൂടി അഴിച്ചുവെച്ച്, ചുങ്കക്കാരന്റെ എളിമയുള്ള ഹൃദയത്തോടെ അവിടുത്തെ സന്നിധിയിൽ അണയാം. നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥന ഇതായിരിക്കട്ടെ: "ദൈവമേ, പാപിയായ എന്നിൽ കനിയണമേ." അപ്പോൾ അവിടുത്തെ കരുണയും സമാധാനവും നമ്മെ നിറയ്ക്കും. 

If found useful please share with others

Click this icon for more articles: 🏠